گبه بافی

گبه، هنر زخم سر انگشتان دخترکان دیار من ….
شاخص‌ترین محصول صنایع دستی استان بوشهر نوعی فرش بنام گبه‌ است. علاوه برآن بافت انواع قالی و قالیچه در تقاط مختلف روستایی در میان عشایر ساکن در روستاها رایج می باشد .در استان بوشهر بافندگان به دو قشر تقسیم می شوند. یک عده بافندگانی هستند که مواد اولیه را به سرمایه خوشان تهیه می کنند و می فروشند که از وضعیت اقتصادی خوبی برخوردارند. قشر دیگر به صورت دستمزدی کار می کنند و مواد اولیه را از سایر منابع تحویل می گیرند.

سابقه تاریخی: در هر جا که دام وجود داشته‌ است، انسان به کاربرد پشم گوسفند پی برده و بعدها بافت گبه و گلیم درهمان مناطق معمول شده‌است، روستای شول قدمت دیرینه در گبه بافی دارد. بعد از آن سرمک، رود فاریاب، ده کهنه و غیره…
در این مناطق طرح‌ها بیشتر الهام گرفته از طبیعتی است که در محل زندگی آنان وجود دارد، مانند نقش بز، پرنده و درخت که در قالی و گبه‌ها دیده می‌شود. ممکن است به صورت طرح بندی باشد، یعنی یک قطعه از طرح در سر تا سر فرش چه در طول چه در عرض تکرار شده باشد. طرح هندسی هم در بافته‌ها یشان دیده می‌شود گبه‌های این مناطق صادراتی هستند و برای کشورهای اروپایی سفارش می‌گیرند. گبــه‌های امروزی با استفاده از طـرح‌ها و نقش‌های که به بافندگان داده می‌شود آماده می‌شود و طرح‌ها اصالت دیرین را ندارند. در گذشته همه گبه‌ها به رنگ خود پشم بافته می‌شد و رنگ دیگری نداشت.

مشخصات یک گبه مرغوب:

1-دار محکم باشد .
2-چله کشی به خوبی انجام شده باشد.
3-گره باید محکم زده شود.
4-شانه به خوبی زده شود.
5-نخی را که بعد از گره زدن می بافند، به اصطلاح زنجیری، که در روستای شول به آن تپ کو می گویند به خوبی بافته شود و روی آن شانه زده شود.